Formy L-bakterii jako możliwa przyczyna chorób autoimmunologicznych w tym stwardnienia rozsianego

Jak wynika z badań naukowych przyczyną chorób autoimmunologicznych w tym stwardnienia rozsianego są formy L-bakterii. Przyczyna ich powstawania są zaburzenia flory bakteryjnej jelit czyli tak zwana dysbiozą.

Pierwsze doniesienia naukowe na ten temat zostały opublikowane w 2015 roku przez naukowców Uniwersytetu w Iowa Carver College of Medicine. Sugerują oni, że „złe bakterie” lub niewłaściwa ilość „dobry bakterii” może mieć związek z stwardnieniem rozsianym. Patolog Dr Ashutosh Mangalam wraz z zespołem zaczęli się zastanawiać czy mikrobiologia jelita u ludzi zdrowych jest różna o tej u ludzi z SM. Jak wykazały badania pacjenci z stwardnieniem rozsianym mają w rzeczywistości inną mikrobiologię jelita. Wstępne dane sugerują że pacjenci z SM maja obniżony poziom „dobrych bakterii” w jelicie. Mangalam i jego zespół z Mayo Clinic  – „we wszystkich badaniach zakończonych w 2015 roku – w których przeprowadzono analizę próbek kału flory bakteryjnej pobranych od pacjentów z SM, jak i zdrowych osób z grupy kontrolnej zidentyfikowaliśmy niektóre bakterie, których populacja jest zwiększona lub zmniejszona w jelitach pacjentów z SM w porównaniu z osobami zdrowymi”.

Aby dogłębniej zrozumieć temat problemu dysbiozy jelit i formy L-bakterii omówmy obydwa pojęcia.

Dysbioza –  jest zburzeniem równowagi w jelitach, czyli ilości, składu i funkcjonowania mikroflory jelitowej. Głównym szczepem bakterii funkcjonujących w jelitach człowieka jest Lactobacillus. Są one niezbędne do w procesie trawienia, powstawaniu niezbędnych witamin, obrona nabłonka jelit przed patogenami, unieszkodliwiają toksyny, wspomagają działanie leków ale również usprawniają układ immunologiczny na poziomie śluzówki jelita. Zakłócenia w mikroflorze spowodowane przyjmowaniem antybiotyków i innych leków, metalami ciężkimi, niewłaściwa dietą a również stresem powodują powstanie dysbiozy i problemy przepuszczalności jelit. Poziom dysbiozy może być różny w skrajnych przypadkach dochodzi to wyniszczenia flory bakteryjnej która przekształca się w formy L-bakterii czyli niejako rodzaju przetrwalników z którego może być odtwarzany pierwotny szczep.

Formy L-bakterii – są to bakterie z niedoborami ściany komórkowej, powstają one z każdego gatunku. Są formami „przetrwalnikowymi” bakterii do odnowy kolonii a ich miejscem początkowego bytowania są makrofagi. nie jesteśmy świadomi posiadania takich form bakterii ponieważ nie rosną one na standardowych pożywkach laboratoryjnych. Muszą być one hodowane w innym środowisku i innej temperaturze. Brak u nich ściany komórkowej czyni je odpornymi na antybiotyki. Antybiotyki są jednocześnie najsilniejszymi induktorami powodującymi powstawaniu formy L-bakterii. Szczególnie dotyczy to penicyliny. Bakterie w postali L-form powodują powstawanie stanów zapalnych. Są one zdolne do aktywowania białek, które zwiększają aktywność czynnika kappa B, który powoduje po przez swoje przemieszczanie do jadra komórkowego lub środka komórki uwalnianie zapalnych cytokin. Zapalenia natomiast napędza wiele chorób przewlekłych i podłożu immunologicznym i autoimmunologicznym.  Szeroko zakrojone badania nad bakteriami w formie L prowadzi Trevor Marshall twórca protokołu Marshalla. Udało mu się stworzyć model, który wyjaśnia dokładnie, w jaki sposób bakterie typu L zaburzają układ immunologiczny. Stworzył on protokół leczenia stosując pulsujące niskie dawki antybiotyków w połączeniu z lekami aktywującymi system odpornościowy. Wystąpienie Marshalla do obejrzenia https://www.youtube.com/watch?v=hcAVeKobsxU

Jego protokół sprowadzał się do podawania indywidualnie dobranego antybiotyku (z grupy tetracyklin) 3 dni w tygodniu (np. pn, śr, pt). Do tego stosował niskie dawki sterydów (blokowanie powstawania kompleksów immunologicznych i aktywacji dopełniacza, który sprzyja niszczeniu tkanki łącznej) i antyoksydanty (eliminacja i zapobieganie stanu zapalnemu). Dawka predonisone miała być na tyle niska, by nie blokować ukł. immunologicznego, a jedynie hamować sprzyjający patogenom stan zapalny. Później jego protokół zmodyfikował między innymi Mercola wprowadzajac zalecenia dietetyczne i stosując głównie minocyklinę. Wg niego ma ona przewagę nad innymi antybiotykami.

Innym protokołem na zwalczenie form-L bakterii jest autorski plan Marka Skoczylasa i jego protokół DLS.

Nazwa powstała o trzech faz protokołu na które składa się: detoksykacja, leczenie i stabilizacja

Detoksykacja której działanie opiera się na:

  1. Pozbyciu się z pożywienia chemii uszkadzającej florę bakteryjną co sprzyja powstawaniu L-form bakterii i tutaj zaliczamy: konserwanty z żywności, antybiotyki i leki, pożywienie zakwaszające organizm, hormony i antybiotyki w mięsie, fluor oraz chlor w wodzie pitnej, pestycydy, herbicydy, chemie w kosmetykach i detergentach
  2. Drugi założeniem jest usunięcie z organizmu herbicydu, o nazwie której autor nie ujawnia na oficjalniej stronie. Przedstawia go jako G. Informuje, że roszczenia on jelita.

Leczenie:

Najważniejsza składową tego procesu jest tzw. szok osmotyczny

Sugeruje on, że słabym punktem L-form Bakterii jest labilność na czynniki zewnętrzne takie jak pH czy osmotycznosc krwi. Wynika to z ich braku ściany komórkowej która mogła by je przed tym chronić. Podpiera się badaniem Emmy Klieneberger-Nobel która badała te formy bakterii. Pojawienie się bakterii w hodowli było możliwe po zadziałaniu na pożywkę antybiotykami, enzymami litycznymi po dodaniu do pożywki sacharozy (glukoza) lub soli (Na+Cl)  co powoduje wzrost osmolalności pożywki.

Szok osmotyczny po przez fizjologiczne zaburzenie powoduje gwałtowne zmiany w przepływie wody. Uproszczając w warunkach wysokiego stężenia soli na zewnątrz komórki woda jest pobierana z komórki przez osmozę, natomiast przy niskim stężeniu woda dostaje się do komórki w dużych ilościach co powoduje jej pękanie lub ulega apoptozie. Skutkiem czego jest niszczenie komórki.

Osmolalność surowicy krwii ma wzór:

N = 2 x [Na] (mmol/l) + stężenie glukozy (mmol/l) + stężenie mocznika (mmol/l).

Jak widać z matematycznego punku widzenia to stężenie sodu (Na) i glukozy determinuje osmotyczność krwi. Zatem radykalne obniżenie stężenia glukozy i sodu w diecie ma realny wpływ na osmotyczność krwi. Ponowne szybkie dostarczenie sodu i glukozy wraz z dietą nazywana jest szokiem

Ostatnim etapem jest stabilizacja: czyli wprowadzenie nawyków żywieniowych, unikanie chemii oraz regularna detoksykacja.

Pełen opis kuracji wraz z preparatem ziołowym IMMUNOMODULIN można zakupić na stronie twórcy protokołu.

 

IMMUNOMODULIN to suplement diety – zawiera 9 z 10 ziół wchodzących w skład protokołu DLS. Autor podaje dokładny skład preparatu dla osób dla których cena jest zbyt wysoka. Informuje również o tym że odwrócenie dysbiozy jest długotrwałym procesem.

1) Konsystencja:

Suchy proszek – zamknąć w kapsułkę żelatynową

Bez osłony kapsułki żelatynowej, znaczna część substancji ulegnie dezaktywacji poprzez kwas solny w żołądku.

 

2) Skład:

Alkoholowo-wodny ekstrakt z (witania ospała) Withania somnifera 15:1 w tym 5% withanoild

Alkoholowo-wodny ekstrakt z (winorośl właściwa) Vitis vinifera L. w tym 2% resveratrol

Wodny ekstrakt z korzenia (pokrzywa zwyczajna) Urtica dioica 10:1 w tym 1% beta-sitosterol

Wodny ekstrakt z korzenia (mniszek lekarski) Taraxacum officinale Weber

Ekstrakt wodny z (kurkuma długa) Curcuma longa 4:1

Ekstrakt wodny z korzenia (kolcorośl chińska) Smilax china L. 4:1

Alkoholowo-wodny ekstrakt z korzenia (imbir lekarski) Zingiber officinale Rose 15:1 w tym gingerols 5%

Wodny ekstrakt z (nasiona dyni zwyczajnej) Cucurbita pepo 4:1

Sproszkowana chlorella

Tlenek magnezu 30% RWS*

 

3) Wymagania jakościowe w stosunku do ziół

Nie zawierają alergenów

Nie pochodzą z upraw GMO

Liczba drobnoustrojów telnowych mezofilnych mierzona metodą ISO 4833-1:2013-12 w jednostce jkt/g mniejsza niż 8×10 do drugiej

Liczba grzybów (pleśnie i drożdże) PN-ISO 7954:1999 w jednostce jkt/g mniej niż 1,0×10 do drugiej

Brak obecności bakterii z grupy coli PN-ISO 4831:2007

Brak obecności gronkowców koagulazo-dodatnich (Staphylococcus aureus i innych gatunków) PN-EN ISO 6888-3:2004+AC:2005

Brak obecności Salmonella spp. PN=EN ISO 6579:2003

Brak metali ciężkich

5) Powtarzalność składu:

Upewnij się, iż dostawca ziół u którego będziesz się zaopatrywał, sprzedaje Tobie zioła zawsze z tego samego źródła, tylko to gwarantuje powtarzalność składu.

 

Protokół DLS dostępny na: http://www.immunomodulin.pl/protokol-dls/